جایگاه پرورش جسمانی در ادبیات فارسی

انسان همواره به دنبال کسب سلامت و تندرستی به عنوان یک نیاز اصلی جهت زندگی بهتر بوده است و در این میان تربیت بدنی و فعالیت جسمی نقش به سزایی داشته است.اندیشمندان نیز به فراخور شناخت خویش به گونه‌ای خاص آن را مطرح کرده و درباره آن سخن گفته‌اند.این توجه به تربیت بدنی موجب شده است تا رشته‌های مختلف ورزشی که امروزه شاهد آن هستیم گسترش یابد که آن نیز ریشه در فرهنگ عامیانه هر سرزمین دارد.در اکثر آثار ادب فارسی، هر جا سخن از توانائی جسمی است، کسب فضائل اخلاقی و حفظ روحیه جوانمردی را مکمل تربیت بدنی دانسته‌اند و کمتر کسی است که به پرورش‌جسم بی‌اعتنا باشد و آنرا بی‌ارزش بداند، اما اختلاف نظر بیشتر در میزان توجه به جسم بوده است.ضمن اینکه عده‌ای معتقدند برای کسب فضیلت اخلاقی و معنوی باید جسم را در ریاضت قرار داد، برخی دیگر بر اعتلای جسم و روان معتقدند و عده‌ای نیز توجه صرف به تربیت جسم داشته‌اند.